دوره 22، شماره 1 - ( 1404 )
جلد 22 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IUMS. REC.1403.144
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asghari M, Safari Palangi2 H, Fallah Ghalhari , G, Akhlaghi Pirposhteh E, Shakeri F, Abbasinia M et al . Thermal stress risk assessment using Physiological Equivalent Temperature (PET) in Iran. ioh 2025; 22 (1) : 9
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-3667-fa.html
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-3667-fa.html
اصغری مهدی، صفری پلنگی حسین، فلاح قالهری غلامعباس، اخلاقی پیرپشته الهام، شاکری فهیمه، عباسی نیا مرضیه و همکاران.. ارزیابی ریسک استرس حرارتی با استفاده از شاخص دمای معادل فیزیولوژیک (PET) در کشور ایران. سلامت كار ايران. 1404; 22 (1)
مهدی اصغری 
، حسین صفری پلنگی ، غلامعباس فلاح قالهری ، الهام اخلاقی پیرپشته ، فهیمه شاکری ، مرضیه عباسی نیا ، سمیه فرهنگ دهقان*
، حسین صفری پلنگی ، غلامعباس فلاح قالهری ، الهام اخلاقی پیرپشته ، فهیمه شاکری ، مرضیه عباسی نیا ، سمیه فرهنگ دهقان*
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، somayeh.farhang@gmail.com
چکیده: (16 مشاهده)
زمینه و هدف
تغییرات آب و هوا و افزایش دما در سال‌های اخیر چالش‌های جدی در سلامت عمومی و محیط زیست ایجاد کرده است. یکی از عوامل مؤثر بر سلامت انسان، شرایط آب و هوایی است. شاخص مقدار فیزیولوژیکی (PET) به‌عنوان معیاری برای ارزیابی تنش گرمایی و سرمایی معرفی شده است. در ایران، تنوع اقلیمی باعث ایجاد الگوهای خاصی در تنش فیزیولوژیکی شده است. این پژوهش به‌منظور ارزیابی سطح استرس حرارتی در دوره ۳۰ ساله (1990-2020) با استفاده از شاخص PET انجام شده است.
روش بررسی
داده‌های هواشناسی شامل دما، رطوبت و سرعت باد از ۴۹ ایستگاه هواشناسی ایران جمع‌آوری شد. شاخص PET برای چهار فصل با نرم‌افزار RayMan محاسبه و نقشه‌های آن با روش کریجینگ در ArcGIS 10.3 تهیه گردید.
یافته‌ها
نتایج نشان داد که بالاترین میانگین PET در تابستان و ایستگاه بندرعباس با ۴۴.۵۷°C (استرس گرمایی بسیار شدید) و کمترین آن در زمستان و ایستگاه سقز با -7.95°C (استرس سرمایی بسیار شدید) ثبت شد. بیشترین فراوانی استرس فیزیولوژیکی در اقلیم‌های خشک (42.85%) و نیمه‌خشک (38.77%) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری
نتایج نشان می‌دهد که ریسک استرس گرمایی در تابستان و سرمایی در زمستان در اقلیم‌های خشک و نیمه‌خشک بالاست. این مناطق به‌دلیل شرایط خاص آب و هوایی، آسیب‌پذیری بیشتری در برابر تغییرات اقلیمی دارند. در مقابل، مناطق مرطوب شمال کشور ریسک کمتری از استرس حرارتی را تجربه می‌کنند. این یافته‌ها می‌تواند در طراحی برنامه‌های عملیاتی برای کاهش آسیب‌پذیری جوامع محلی و افزایش انطباق با تغییرات اقلیمی مفید باشد.
تغییرات آب و هوا و افزایش دما در سال‌های اخیر چالش‌های جدی در سلامت عمومی و محیط زیست ایجاد کرده است. یکی از عوامل مؤثر بر سلامت انسان، شرایط آب و هوایی است. شاخص مقدار فیزیولوژیکی (PET) به‌عنوان معیاری برای ارزیابی تنش گرمایی و سرمایی معرفی شده است. در ایران، تنوع اقلیمی باعث ایجاد الگوهای خاصی در تنش فیزیولوژیکی شده است. این پژوهش به‌منظور ارزیابی سطح استرس حرارتی در دوره ۳۰ ساله (1990-2020) با استفاده از شاخص PET انجام شده است.
روش بررسی
داده‌های هواشناسی شامل دما، رطوبت و سرعت باد از ۴۹ ایستگاه هواشناسی ایران جمع‌آوری شد. شاخص PET برای چهار فصل با نرم‌افزار RayMan محاسبه و نقشه‌های آن با روش کریجینگ در ArcGIS 10.3 تهیه گردید.
یافته‌ها
نتایج نشان داد که بالاترین میانگین PET در تابستان و ایستگاه بندرعباس با ۴۴.۵۷°C (استرس گرمایی بسیار شدید) و کمترین آن در زمستان و ایستگاه سقز با -7.95°C (استرس سرمایی بسیار شدید) ثبت شد. بیشترین فراوانی استرس فیزیولوژیکی در اقلیم‌های خشک (42.85%) و نیمه‌خشک (38.77%) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری
نتایج نشان می‌دهد که ریسک استرس گرمایی در تابستان و سرمایی در زمستان در اقلیم‌های خشک و نیمه‌خشک بالاست. این مناطق به‌دلیل شرایط خاص آب و هوایی، آسیب‌پذیری بیشتری در برابر تغییرات اقلیمی دارند. در مقابل، مناطق مرطوب شمال کشور ریسک کمتری از استرس حرارتی را تجربه می‌کنند. این یافته‌ها می‌تواند در طراحی برنامه‌های عملیاتی برای کاهش آسیب‌پذیری جوامع محلی و افزایش انطباق با تغییرات اقلیمی مفید باشد.
شماره‌ی مقاله: 9
واژه‌های کلیدی: استرس حرارتی، شاخص PET (دمای معادل فیزیولوژیکی)، تغییرات اقلیمی، پهنه‌بندی آب و هوایی، آسیب‌پذیری اقلیمی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
استرس حرارتی
دریافت: 1403/5/21 | پذیرش: 1404/2/22 | انتشار: 1404/1/10
دریافت: 1403/5/21 | پذیرش: 1404/2/22 | انتشار: 1404/1/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |