BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-839-fa.html
زمینه و هدف: خشونت شغلی به صورت فزاینده‌ای به عنوان یک مشکل در سیستم مراقبت های بهداشتی شناخته شده است. دانشجویان تکنسین فوریت های پزشکی ممکن است در حین آموزش بالینی مورد خشونت شغلی قرار بگیرند. با این حال محققان تاکنون توجهی به این موضوع نداشتند. هدف از این تحقیق بررسی شیوع و عوامل مستعد کننده خشونت شغلی نسبت به دانشجویان فوریت های پزشکی می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ، 48 دانشجوی تکنسین فوریت های پزشکی با روش سرشماری شرکت کردند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌ای که پایایی و روایی آن با روش اعتبار محتوا و آزمون - آزمون مجدد مورد تایید قرار گرفت، جمع آوری گردید.
یافته ها: به طور کلی به ترتیب 91/47 % و 08/20% از دانشجویان سابقه خشونت کلامی و فیزیکی را در حین آموزش بالینی داشتند. اکثر خشونتهای فیزیکی و کلامی توسط همراهان بیمار صورت گرفته بود. بیشترین پاسخ به خشونت کلامی و فیزیکی از جانب دانشجویان این واکنش بود که "متقابلاً داد و بیداد کردم". شایعترین عامل مساعدکننده خشونت محل کار ، تاخیر در رسیدن به محل حادثه از دید بیمار و همراه وی و کمبود آگاهی مردم در خصوص نقش تکنسین فوریت های پزشکی بود.
نتیجه گیری: دانشجویان تکنسین فوریت های پزشکی اغلب در محیط کارآموزی مورد خشونت قرار می‌گیرند. باید راه های پیشگیری از خشونت و همچنین نحوه واکنش به خشونت به این دانشجویان آموزش داده شود و این مباحث در سرفصل درسی آنان گنجانده شود.
دریافت: 1391/8/9 | پذیرش: 1392/3/18 | انتشار: 1392/3/18
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
