زمینه و هدف: از آنجا که برخی مشاغل موجب فرسودگی شغلی بیشتر و افزایش مشکلات جسمی و روانشناختی و کاهش بازدهی می شوند ، هدف پژوهش حاضر مقایسه فرسودگی شغلی ، علایم جسمی، ناگویی خلقی و جهت گیری مذهبی در مراقبین زندان های تهران و شهرستانهای تابع با سایر گروه های شغلی به عنوان گروه کنترل بود.
روش بررسی:در این طرح پژوهشی که از نوع بررسی مقطعی است،427 نفر (200 نفر مراقب زندانهای تهران و شهرستانهای تابع و 227 در سایر حیطه های شغلی) بعنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس جهت گیری مذهبی آلپورت ، مقیاس ناگویی خلقی تورنتو ، مقیاس علائم جسمی ، مقیاس فرسودگی شغلی مازلاخ ، پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک جمع آوری شده و داده ها با استفاده از روش t مستقل ،همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس تچزیه و تحلیل شدند.
یافته ها : میانگین نمرات فرسودگی شغلی، علایم جسمی و ناگویی خلقی مراقبین زندانها و شاغلین سایر حیطه های کاری تفاوت معناداری داشت (002/0= p).اما تفاوت معناداری در جهت گیری مذهبی بیرونی و درونی مراقبین زندانها و افراد شاغل در سایر حیطههای شغلی مشاهده نشد. از سوی دیگر، فرسودگی شغلی و ناگویی خلقی نیز رابطه معناداری داشتند( P=0/018 )
نتیجه گیری: با توجه به اهمیت ناگویی خلقی و علایم جسمی در فرسودگی شغلی،در نظر گرفتن این عوامل در بهبود مداخلات می تواند مفید باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
فرسودگی شغلی دریافت: 1392/4/25 | پذیرش: 1392/12/19 | انتشار: 1393/9/1