مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: مواجهه با صدا خطر شغلی معمول در گستره وسیعی از محیط های کاری بخصوص صنایع نفت و گاز و شرکت های مرتبط محسوب می شود. این مطالعه در سال 1394 و با هدف ارزیابی صدای محیطی قبل و بعد از انجام اقدامات اصلاحی در 11 واحد عملیاتی بخش مخازن و نقل و انتقال مواد ‌نفتی شرکت پالایش نفت آبادان صورت گرفت.
روش کار: در ابتدای پژوهش اطلاعات اولیه شامل محل استقرار منابع صوتی و شرایط عملیاتی تجهیزات جمع آوری شد. اندازه گیری صدا بر اساس استاندارد ISO 9612 به روش شبکه بندی قبل و بعد از انجام اقدامات اصلاحی شامل تعمیر و یا تعویض قطعات معیوب و فرسوده و یا روغنکاری قطعات متحرک و  با استفاده از صدا سنج مدل SLM CEL490 و مدل کالیبراتور CEL-110/1 ساخت شرکت casella انجام شد .
یافته ها: بر اساس نتایج  این مطالعه واحد NTA  دارای بیشترین میزان آلودگی صوتی (97دسی بل) و واحد مخازن کروی دارای کمترین میزان آلودگی صوتی (82  دسی بل) بود. از کل 523 ایستگاه اندازه گیری شده در این مطالعه 115 ایستگاه دارای تراز فشار صوت بیش از 85 دسی بل ، 373 ایستگاه دارای تراز فشار صوت بین 65 تا 85 دسی بل و 30 ایستگاه دارای تراز فشار صوت کمتر از 65 دسی بل است. نتایج اندازه گیری بعد از انجام اقدامات اصلاحی نشان داد که واحد تلمبه خانه نفت 1 به میزان 39/2دسی بل،  واحد کنترل سنتر به میزان 7/1 دسی بل، واحد تلمبه خانه نفت چرک 0.98دسی بل واحد NTA به میزان 08/0 دسی بل کاهش تراز فشارصوت میانگین داشته اند.
نتیجه گیری: اندازه گیری های محیطی صدا نشان داد که واحد NTA یکی از حادترین شرایط را از دیدگاه آلودگی صوتی در بین واحدهای دیگر دارا می باشد. این مطالب موید ضرورت شناسایی منابع اصلی صداساز و اولویت بندی بخش های مختلف این واحد صنعتی جهت اجرای طرح های کنترل مهندسی آلودگی می باشد.