دوره 16، شماره 1 - ( 1398 )
جلد 16 شماره 1 صفحات 22-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hosseini S A, Bagheri A, Izadi M, Salehi O, Farkhaie F. The Effect of Eight Weeks of Training and Two Weeks of Detraining in Office on Vaspin and Glycemic Indices of Male Staff . ioh 2019; 16 (1) :13-22
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-2180-fa.html
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-2180-fa.html
حسینی سیدعلی، باقری عمار، ایزدی ملیحه، صالحی امیدرضا، فرخایی . اثر هشت هفته تمرین و دو هفته بی تمرینی در محیط کار بر واسپین و شاخص های قندی مردان کارمند. سلامت كار ايران. 1398; 16 (1) :13-22
سیدعلی حسینی* 
، عمار باقری ، ملیحه ایزدی ، امیدرضا صالحی ، فرخایی
، عمار باقری ، ملیحه ایزدی ، امیدرضا صالحی ، فرخایی
دانشگاه آزاد اسلامی ، alihoseini_57@yahoo.com
چکیده: (5000 مشاهده)
زمینه و هدف: واسپین از خانواده آدیپوکین هاست که با عوامل خطرساز سوخت و سازی ارتباط دارد و غلظت گردش خونی آن با جنسیت، درصد چربی بدن، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین نیز ارتباط دارد. امروزه با ماشینی شدن جوامع، شیوه زندگی بیشتر مردم به سوی بی تحرکی و کم تحرکی پیش می رود. در همین راستا گزارش شده است که فعالیت های ورزشی اثرات سودمندی بر بهبود شاخص های قندی دارند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین و دو هفته بی تمرینی در محیط کار بر واسپین و شاخص های قندی مردان کارمند بود.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی واز نوع کاربردی از یک طرح دو گروهی پیش آزمون پس آزمون با اندازهگیری تکراری همراه با گروه کنترل استفاده شد. جهت اجرای تحقیق حاضر در ابتدا اطلاعیه ای در سطح دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس نصب شد و از تمامی افراد داوطلب جهت شرکت در مطالعه حاضر دعوت به عمل آمد. در طی جلسهای برای تمامی افراد داوطلب شیوه اجرای تحقیق، آسیبهای احتمامی و مزایای سلامتی شرکت در مطالعه حاضر توضیح داده شد. از معیار های ورود به مطالعه حاضر می توان به عدم اعتیاد به مواد مخدر، عدم ابتلا به بیماری های خاص از قبیل فشار خون، دیابت و بیماری های قلبی- عروقی، عدم نقص عضو جسمانی و توانایی اجرای تمرینات تا پایان دوره تحقیق، اشاره نمود. 22 نفر از کارمندان مرد غیر فعال دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس انتخاب و بر اساس توان هوازی به دو گروه 11 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. در ادامه 48 ساعت بعد تمامی آزمودنیها ساعت هشت صبح به صورت ناشتا در آزمایشگاه حضور داشتند و از تمامی آنها هفت سیسی خون به صورت ناشتا گرفته شد. سپس گروه تجربی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 45 دقیقه با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیرهای روی نوارگردان دویدند. از گروه کنترل خواسته شد که در این مدت فقط فعالیتهای روزانه خود را انجام دهند. پس از هشت هفته از آزمودنیهای گروه تجربی و کنترل در ساعت هشت صبح به صورت ناشتا مشابه با پیش آزمون خونگیری به عمل آمد. سپس گروه تجربی به مدت دو هفته تمرینات خود را قطع نمودند. پس از دو هفته بیتمرینی مجدداً از هر دو گروه تجربی و کنترل در حالت ناشتا خونگیری به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافتههای تحقیق از آزمونهای آماری کالموگروف- اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازهگیریهای تکراری و t مستقل استفاده شد (05/0 =α).
یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری نتایج نشان داد که تفاوت معنی در تغییرات سطوح واسپین (50/0=p)، گلوکز ناشتا (85/0=p)، انسولین (95/0=p) و مقاومت به انسولین (65/0=p) در پیش آزمون، پس آزمون اول و پس آزمون دوم در گروههای تجربی و کنترل وجود ندارد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر نتیجه گیری می شود هشت هفته تمرین هوازی و دو هفته بی تمرین اثر معنی داری بر سطوح واسپین و شاخص های قندی مردان کارمند ندارد.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی واز نوع کاربردی از یک طرح دو گروهی پیش آزمون پس آزمون با اندازهگیری تکراری همراه با گروه کنترل استفاده شد. جهت اجرای تحقیق حاضر در ابتدا اطلاعیه ای در سطح دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس نصب شد و از تمامی افراد داوطلب جهت شرکت در مطالعه حاضر دعوت به عمل آمد. در طی جلسهای برای تمامی افراد داوطلب شیوه اجرای تحقیق، آسیبهای احتمامی و مزایای سلامتی شرکت در مطالعه حاضر توضیح داده شد. از معیار های ورود به مطالعه حاضر می توان به عدم اعتیاد به مواد مخدر، عدم ابتلا به بیماری های خاص از قبیل فشار خون، دیابت و بیماری های قلبی- عروقی، عدم نقص عضو جسمانی و توانایی اجرای تمرینات تا پایان دوره تحقیق، اشاره نمود. 22 نفر از کارمندان مرد غیر فعال دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس انتخاب و بر اساس توان هوازی به دو گروه 11 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. در ادامه 48 ساعت بعد تمامی آزمودنیها ساعت هشت صبح به صورت ناشتا در آزمایشگاه حضور داشتند و از تمامی آنها هفت سیسی خون به صورت ناشتا گرفته شد. سپس گروه تجربی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 45 دقیقه با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیرهای روی نوارگردان دویدند. از گروه کنترل خواسته شد که در این مدت فقط فعالیتهای روزانه خود را انجام دهند. پس از هشت هفته از آزمودنیهای گروه تجربی و کنترل در ساعت هشت صبح به صورت ناشتا مشابه با پیش آزمون خونگیری به عمل آمد. سپس گروه تجربی به مدت دو هفته تمرینات خود را قطع نمودند. پس از دو هفته بیتمرینی مجدداً از هر دو گروه تجربی و کنترل در حالت ناشتا خونگیری به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافتههای تحقیق از آزمونهای آماری کالموگروف- اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازهگیریهای تکراری و t مستقل استفاده شد (05/0 =α).
یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری نتایج نشان داد که تفاوت معنی در تغییرات سطوح واسپین (50/0=p)، گلوکز ناشتا (85/0=p)، انسولین (95/0=p) و مقاومت به انسولین (65/0=p) در پیش آزمون، پس آزمون اول و پس آزمون دوم در گروههای تجربی و کنترل وجود ندارد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر نتیجه گیری می شود هشت هفته تمرین هوازی و دو هفته بی تمرین اثر معنی داری بر سطوح واسپین و شاخص های قندی مردان کارمند ندارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عوامل فیزیکی محیط کار
دریافت: 1396/9/16 | پذیرش: 1397/10/15 | انتشار: 1398/3/12
دریافت: 1396/9/16 | پذیرش: 1397/10/15 | انتشار: 1398/3/12
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
